Kötü Söz

Bazen öyle şeyler söylüyor ki, ağzımız açık kalıyor. Eşimle birbirimize bakıyoruz, söyleyecek bir şey bulamıyoruz.
Dün akşam kızımın balkondan, bahçedeki arkadaşı ile konuşurken söylediği sözü ben hayatımda ilk defa duydum. Arkadaşı oyun oynamaya çağırıyor, yemek yiyeceğimiz için izin vermiyoruz, gidemiyor. Bunu söylediğinde arkadaşı, o zaman annenle babanı kandır, öyle gel diyor. Biz de içeriden kulak kabartmış ne cevap verecek diye dinliyoruz. Tam yeri olmayabilir ama verdiği cevabı ben hiç unutmayacağım, kızıyor arkadaşına ve "Kötü söz sahibine aittir!" diyor.
Okulda kötü konuşan çocuklar için öğretmenlerinin kullandıkları ve onlardan duyduğu bir söz belli ki. Hernekadar arkadaşı aslında kötü konuşmamış olsa da, yanlış birşeyler söylüyordu ve kızımın verdiği tepki bu yanlışlığaydı. Biz çocuklarımıza hayatı öğretiyoruz ama, onlar da sürekli olarak bize aynı şeyi yapıyor.
Oğlumu da merakla bekliyorum, neler söyleyecek, nasıl tepkiler verecek. Şimdiden bolca şaşırtıyor bizi. İki yaş sendromunu zaman zaman hissetsek de, öyle çok şiddetli veya kontrol edilemez değil hiçbir tepkisi. Derdini de iyice anlatıyor artık, bazen sesle ve sözle, bazen hareketlerle.
İkisine birden yetişebilmek zor olacak bu gidişle.