Perşembe, Mayıs 25, 2006

Aceleni durduramaz mısın?

Hernedense bir önceki template'e birşeyler oldu. Değiştirmek için de fırsat oldu böylece. Linkleri de düzenleyeceğim kısa zamanda.

***

Bazen birşeylere yetişmeye çalışmak herzamankinden fazla yoruyor beni. Sanki kollarımda ve bacaklarımda kurşun ağırlıklarla yüzmeye çalışıyorum. Olmuyor. Yetişemiyorum. Bu sabah işe yetişmeye çalışırken, bozulan pazılı için yardım istedi kızım. Daha sabahtan bütün aksiliğim üstümdeydi zaten. "Yardım edemem, hazırlanıyorum. Acele ediyorum, görmüyor musun?" dedim. "Aceleni durduramaz mısın?" dediğinde de söyleyecek birşey bulamadım.
Oğlumu da özledim. Birlikte olduğumuz zamanlarda yetişilmesi gereken yemek, uyku, banyo saatleri olmadan aylak aylak oyun oynayabileceğimiz zamanlar o kadar az ki, yetmiyor.
Olumsuzum bugün. Hem de çok.

17 yorum:

Aslı Cin dedi ki...

İşte bu yoruyor bizi Annelog, yavaşlamalıyız, çünkü geçen her an kaybolup gidiyor.

zeyno dedi ki...

Ah annelog,hepimizin şikayet ettiğimiz konu bu:( Yapılması gereken o kadar şey bizi bekliyor ki, çocuklarımızla doya doya vakit geçiremiyoruz.Yavaşlamalıyız belki ama nasıll???Birlikteyken bile özlemek kaderimiz olmamalı...

Age35 dedi ki...

Bende heeep aynı şeyden yaknmışımdır.Güzel kızım ben yemek yapatken mutfağa gelir ve hep evcilik oynamak ister her seferinde de ya da çoğunlukla redcevabı alınca beni kötü bir anne olmakla suçlar...Bi de çalışmamdan yakınır durur..

Annelog Atölye dedi ki...

Çok doğru Aslı, yavaşlayalım da nasıl?:((

Zeyno tam tabiri bu işte, birlikteyken bile özlemek!:((

Age, bizde yakınma yok en azından, ama benim de reddetmem gerekiyor çoğu zaman:((

crystalsdreams dedi ki...

ne güzel demiş şeker hanım yaa..aceleni durduramaz mısın:)
herşeyi onların gözüyle algılayabilsek daha kolay mı olur hayat acaba:)

sevil dedi ki...

malesef hepimiz durumu aynı gibi calısan annenin ve cocuklarının kaderi bu. az once minik kızımla konustum cabuk gel cabuk diyor bana
aksama dedim bende aksama :))

Annelog Atölye dedi ki...

Crystal en zoru bu işte, böyle söylediklerinde cevap veremiyorsun:(

Ah Sevil Ah, insanı kalbinden vuruyorlar değil mi?:((

mom dedi ki...

off off bu aceleyi durudrma isini cozersen bana da haber ver...Calistigimiz icin cocuklarimiza haksizlik ettigimizi dusunuyorum bazen, onlara ait vakitleri caliyormusuz gibi geliyor, onlarin tek istedikleri anne ve babalari ile olabildigince bol ve sevgi dolu saatler gecirmek, bizim istedigimiz ise onlara elimizden geldigince iyi bir gelecek hazirlamak.Kimin istedigi daha onelidir tartisilir...

sevil dedi ki...

malesef oyle canım kalbimin bir kısmı onda kalıyor her sabah

sevilay dedi ki...

Son zamanlarda oglumla pek ilgilenemedim bende, suan sadece ona ayiriyorum zamanimi, öyle alistiki, cani sikildigi zaman gelip elimden cekiyor bei, bende dayanamiyorum ve onunla oynamaya basliyorum. Ama her zaman olmuyor iste, o zaman kötü anne oluyoruz.

Ama kizinin "aceleni durduramazmisin" sözüne bayildim:)))

Sevgilerimle

Nilüfer dedi ki...

Annelog, ben de evde oturan bir mühendisim, çalışmayı düşünüyorum ama sizleri okuyunca kızımın bana ihtiyacı kalmayana dek bekleyeyim diyorum, aslında kafam karışık biraz...

Sizi ilgiyle takip ediyorum, kolaylıklar diliyorum, sevgiler..

Annelog Atölye dedi ki...

Mom Hoşgeldin:))Ne zamandır yazmıyorsun, merak ediyordum, iyisindir umarım?:)

Öyle Sevil, benim de öyle:(

Sevilay geçici bir zamansızlık diye tahmin ediyorum, bu yaşları çabuk geçiyor, tadını çıkarmak lazım.

Nilüfer merhaba:) Uğramana çok sevindim, ben de hemen bakacağım günlüğüne. Çalışma saatlerinde yoğunluk ve baskı olmadığı sürece çalışmanın aksine faydaları var bence. Ama saat dengesi çok önemli maalesef:(

Binnur A. Ö. dedi ki...

yapılacak işler listem hiç kısalmıyor....
ama hayat bu galiba.
bunu kabıullenmek lazım. :)

Annelog Atölye dedi ki...

Yok ben kabullenmek istemiyorum bir türlü Binnur/Nehir:)Hemen sana uğrayayım:)

Aslı'ya dair dedi ki...

ANNELOG BEN BU BLOG İŞİNDE ÇOK YENİYİM AMA ARAŞTIRKEN BULDUĞUM BŞRKAÇ ARASINDASIN.BENDE ÇALIŞIYORUM HEMDE KIZIM 4 AYLIKKEN BAŞLADIM ÇALIŞMAYA ŞİMDİ 19 AYLIK BÜYÜDÜKÇE HİÇ KABULLENMİYOR BUNU TABİ ONUN GÖZTERDİĞİ TAVIRLAR AYRI BİR VİCDAN ASABI MESELA BİR HAFTADAN BERİ GİTME SAATİME YAKIN YANIMA GELİYOR VE ELİMİ YADA PİJAMANIN BİR YERİNDEN SIMSIKI TUTUYOR EEE SAAT GELİP KALTIĞIMDA DA ELİNİ ÜZTÜMDEN ÇEKMESİYLE BİRLİKTE FIRLIYOR SONRA SAKLANIP KAPIDAN ÇIKMASI TAM BİR EZİYET...KEŞKE DİYORUM HER ANINI PAYLAŞABİLSEM AM AYAŞADIĞIMIZ ŞARTLAR MALESEF BİZİ BAZI ŞEYLERE ZORLUYOR...EĞER ÇOK BUNALDIYSAN VE EKONOMİK ŞARTLAR UYGUNSA BİR SÜRE ÇALIŞMAYA ARA VEREBİLİRSİN...UMARIM HERŞEY GÖNLÜNCE OLUR.

Annelog Atölye dedi ki...

Everything about me Merhaba:)
Gerçekten çok zor bizim işimiz. Ama hayat henüz evde oturma müsaadesi vermedi bize. Hem maddi hem de manevi olarak. Bir de küçük bir tavsiye: Saklanmadan nereye ve neden gittiğini anlatarak çıkmayı dene. Geri geleceğini bilsin. Gelince de sıkı sıkı sarıl:))

Adsız dedi ki...

iyiyim:)tasinma olayi beni baya mesgul etti tabi arada yine biz hasta olduk:)simdi iyiyiz