Pazartesi, Ocak 09, 2006

Yine yol gözüktü

Uzun bir tatil...İyi gelecek...

Sonra yine heybemi alıp yollara düşmem gerekecek gibi görünüyor. Bir şekilde lanetlendim herhalde. Uzun süre kalamıyorum bir işyerinde. Kalbim yanlış gördüğünü söyle diyor, aklım sana ne otur yerinde diye bağırıyor. Vicdanım rahat, doğru bildiğimi ve inandığımı yaptığım için. Kariyerim ise, parlak zaferlerle dolu diyemesek de, yamalı bohça misali yuvarlanıp gidiyor.

Herhalde bir disiplin sorunum var, iyi bir asker olabilmek için iyi bir komutan görmek istiyorum karşımda. Söylediğine güvenmem, yaptığına inanmam ve her ne olursa olsun kararlarından şüphe etmemem gerekiyor. Aksi halde, huysuz ve huzursuz, aksi ve inatçı bir çalışan oluyorum. Güven, maaştan önemli benim için. Patronu hergün ofiste 2 saat uyuyan bir firmada, ben neden burası kendi firmammış gibi çalışayım? Bir sözü diğerini tutmayan, bunu da üstün ticari ve idari kaygılar adına yaptığını söyleyen birinin vereceği kararlara nasıl uyayım? Gidecek bir adım daha yokken, kendime nasıl bir gelecek kurayım? En iyisi gideyim...Diyorum.

Bunları düşünürken kalmak, çalışır gibi yapmak, yalan söylemek gibi geliyor. İkiyüzlülük gibi...Dokuz köyden kendi kendimi kovma pahasına, katlanamayacağım bir ikiyüzlülük. İki durumun arası yok benim için. Keşke olsa, göçebe olmak hiç hoşuma gitmiyor.

Bakalım nasıl gelişecek olaylar? Göreceğim...

7 yorum:

ZeYNeP dedi ki...

Merhaba, Herseyin hayılrısı olsun diyelim.. Sen bildiğini yapmaya devam et, ama elbette cok zor oluyor bu sekilde direnmek, umarım bir gun istediğin gibi bir iş bulursun ve huzurla calısırsın,

sevgilerimle
Figen

Adsız dedi ki...

Sana tamamen katılıyorum.Birde kafamda bitirdiğim yerde çalışmaya devam edemem ben.Umarım istediğin gibi bir yer bulursun kısa zamanda.

nimetin.blogspot.com dedi ki...

artı sı ve eksi si fazla bu işin bana göre. Yeni başlayışlar her zaman insanı yeniler. Monoton yaşam biter. Başka başka ortamların içine girilir. Buda seni yeniden tazeler.
Ama yıpratıcı olur. Bende merak ettim. Bakalım rüzgar nereye atacak seni.

nimet

ibeking dedi ki...

Sevgili annelog,

gelişmelerden bizi de haberdar etmeyi unutma...Kafası atınca istifa edebilenleri takdir ediyorum. Hayırlısı olsun.

Sevgiler...

Annelog Atölye dedi ki...

Tekrar yazıyor olmak çok güzel:)
Figen Merhaba, ben de umuyorum. Çok teşekkürler:)

Semra Merhaba, insanı en çok üzen en yakınlarının bile sende bir tuhaflık varmış gibi bakması. Gerisi gerçekten boş. Her işte bir hayır vardır dediğin gibi. Desteğin için çok teşekkürler:)

Aslı Merhaba, biriki teklif var Allahtan. Bakalım, ben de bilmiyorum ne olacağını.

Nimet çok teşekkür ederim, içime sinmiyor birçok şey. Çok teşekkür ederim yazdıklarına:)

İbeking Merhaba:) mutlaka yazacağım. Ben de bir işte uzuuun yıllar kalanları çok takdir ediyorum ve açıkçası kıskanıyorum. Biraz sektöre de bağlı, ya da gerçekten ben tuhafım. Neyse, gelişmeleri yazacağım.

Sevgiler,

sevil dedi ki...

15. yılımdayım aynı sirkette 2004 yılında iki sirket birlesmesi yasadık o kadar ama bana is yeri degistirmisim gibi geldi cok bırakıp gitmek istedigim anlar oldu ama tazminatımı vermiyorlar malasef 15 yılık hakkımıda ben bırakıp gitmek istemiyorum aman ne bileyim iste calisip duruyoruz. Sık is yeri degistirenlerin de istediginde basını alıp gitmesi daha kolay oluyor. Burda da anlasamadılarmı basıp gidiyorlar cok hosuma gidiyor :)

Annelog Atölye dedi ki...

Sevil Merhaba, senden haber almak çok güze:) Haklısın tazminat önemli ama işte bir şekilde de kalmak için etken. Bununla ilgili yazacağım ama öğrendim ki küçük şahıs firmalarından ziyade sistemli ve oturmuş yerlerde çalışmak biz annelerin avantajına. En azından bizim sektörde. Sevgiler:)