İyi ki Doğdun(uz)!

Bugün oğlumun doğum günü...Hayatımıza katılalı ve daha da renklendireli 1 yıl oldu. Nasıl geçtiğini anlamadığımız, bazen bunalıp yorgunluktan bayıldığımız ama sonsuz keyif aldığımız ve her dakikası için şükrettiğim bir yıl...

Hafta içine rastladığı için, geçtiğimiz Pazar günü kutladık oğluşumun doğumgününü. Yakın akrabalarımız ve yakın arkadaşlarımız ile birlikte olmak, kızımın hem oğluşuma hem de kendine gelen hediye paketlerini açarkenki heyecanını görmek, herkesin konuştuğu bir ortamda sohbet etmeye çalışmak, annemin, kayınvalidemin ve benim yaptığımız ikramların beğenilmesi, diyet programımı bir günlük askıya almak gerçekten harikaydı.

Günün tek olumsuzluğu, benim aniden hastalanmam ve ancak misafirlerin gelişinden kısa bir süre önce ayaklanabilmem oldu. Zaten kısa süre sonra da hastalığımı unuttum. Fotoğraf çekmeye, ikramlardan atıştırmaya, bizim için misafir sayılmayacak kadar yakın olan dostlarımızla sohbet etmeye kaptırdım kendimi.

Kızım artık alıştı kalabalık ortamlara. Oğlum ise biraz şaşkındı, tam olarak neler olup bittiğini anlayamadı önce. Yabancılardan pek çekinmez, dışarıda gördüğü ablalara önce tüm şirinliğiyle gülümser sonra da kucaklarına atılır. Bu kez, önceden gördüğü tanıdığı pek çok kişiyi bir arada görünce hafif bir şaşkınlık yaşadı. Ablasının doğumgününden hafızasında kaldığını tahmin ettiğim birşey yaptı sonra. Üzerinde mumları yanan pastasını görünce kendi kendine alkışlamaya başladı. Böyle bir sahnede bu yapılıyordu diye düşündü galiba. Hepimiz çok güldük. Bir de, ellerini kullanmadan pasta yiyişi vardı ki herkesi yine çok güldürdü.
Uyku saati geldiğinde, eğlence ve hareketi bırakmak istemediği ama yorgunluktan da bitkin halde olduğu her hareketinde belliydi. Yaklaşık iki dakika kadar sürdü uykuya dalması. Ya da sızması demeliyim belki. Küçücük vücudu için yoğun bir gündü. Deliksiz uyudu sabaha kadar.

Bilerek sipariş vermemiştim ama, pastasında 6 tane mum olması iyi oldu. Böylece, ablası da pastada kendi yaşı ile ilgili birşeyler bulup kendini kötü hissetmedi. Yapılan hazırlıkların her ikisi için de olduğunu söylemiştim önceden. Mumları bu şekilde görmek ve kardeşi yerine üflemek de çok hoşuna gitti.

İkisini de neşeli, canlı, hareketli görmek, birlikte böyle günler yaşamak aslında anne ve babaları olarak bize verilmiş ödüller. Çok yoruldunuz, gerildiniz, bazen birbirinizi kırdınız, yapmak istediklerinizi ertelediniz, ama bakın bu anlar da sizin ödülleriniz...Yaptıklarınızın karşılığını bu şekilde görüyorsunuz ve asıl hediye bugün size verildi, diyor derinden bir ses. Ben buna inanıyorum. Zorlandığım her anda ödülümü aklıma getiriyorum. Ve hiç yanılmıyorum...

Minik oğlum ve şeker kızım, iyi ki doğdunuz, iyi ki varsınız!