Herşeyin üstüste geldiği zamanlarda, omuzlarımda şiddetli bir ağrı hissediyorum. Kötü bir rüyadan uyanamamak gibi. Çıkışı bulamadığım bir binadan kaçmaya çalışmak gibi. Herşey üstüste geliyor...

Çocuklar hasta, ben hastayım, eşim çok yoğun, annem yanımda değil, yataktan kalkamıyorum, çocuklarla ilgilenemiyorum, iş yerinde cevaplanmayı bekleyen mesajlar aklımda... Anneannem ve bakıcımız olmasa halimiz haraptı. Belki bir gün sürdü bu durum ama herhangi bir şekilde düzen bozulsun istemiyorum. Herşey olmasına alıştığımız gibi olsun. Elim kolum bağlı olmasın...

Sonra, kara bulutların arasında sıcacık bir kahkaha günümü aydınlatıyor. Oğlum katıla katıla gülüyor ablasının yaptıklarına. Espri yapacak kadar büyümüş kızım. Beni de güldürüyor. Rahatlıyorum. Şükrediyorum. Sahip olduklarıma. İlaç gibi geliyorlar ruhuma. Omuzlarım daha güçlü oluyor aniden. Tekrar dönebilirim hayata...