Kimsenin Ölmediği Bir Günün Ertesiydi

Böyle bir gün olmuş mudur tarihte diye merak ediyorum..
Güzel Sanatlar ödevi için bir tiyatro oyunu izleyip hakkındaki görüşlerimizi yazmamız gerekiyordu.  Saati ve yeri bize en uygun olan oyun, Caddebostan Kültür Merkezi'ndeki, Sumru Yavrucuk'un bedenlendirdiği "Kimsenin Ölmediği Bir Günün Ertesiydi" idi.  Oyun saatini beklerken iki ayrı resim sergisi gezme fırsatı bulmak ise keyifli bir sürpriz oldu benim için.  Oyunla ilgili şunları yazmışım ödeve:

Toplumumuzda görmezden gelinen, birer birey, birer insan oldukları unutulan, hor görülen, hem bedenen hem de ruhen şiddet gören bir kesim olan transseksüellerin hayatına bir bakış olan oyunda, Umut karakteri üzerinden, yabancısı olduğumuz, aslında toplumdaki kimlikleri de sorgulamamıza, sonuca bakıp süreci yok saymamıza ve başımızı diğer yöne çevirmemize de göndermelerin yapıldığı, bir dünya ile karşılaşıyoruz.  Arz ve talep diyor Umut.  Pırıltılı giysiler içinde, en temel ihtiyacından yoksun bırakılmış bir halde sahnede karşımızda duruyor.  Annesini yıllardır hergün telefonla arıyor ve uzun uzun konuşuyor.  Telefonun diğer ucundan hiç ses gelmemesine rağmen, sadece anlatıyor.  Sessizlik de olsa bulduğu, kendi özü ile ilgili biricik bağı da koparmak istemiyor, annesinin sessizliğine tutunuyor. Hepimiz gibi sevilmek istiyor.  “İnsanın ruhu annesidir” diyor.  Ses vermese de, bir zamanlar kokusunu içine çektiği, şefkatle kabul gördüğü çocukluğuyla tek bağ bu tek yönlü görüşmeler. 

Yaşadıklarından kesitler var her bir anlattığı hikayede.  Yabancısı olduğumuz bu dünyanın terimleri de farklı.  Gizli kodları var sanki.  Raconu var.  Ama herşeye rağmen inadına özgürlük, inadına direniş var.  Hor gördüklerimiz her kim ise, yaratıcıları,besleyicileri talep edenleri, yardım eli uzatmayanları bizleriz.  İnsanlık onurunun herkese bahşedildiğini, kimsenin kimseyi ayıplama, küçümseme hakkı olmadığını unuttuğumuzu hatırlatıyor bize oyun.  Sumru Yavrucuk, tek kişi ile kalabalık bir sahne yaratıyor.  Düşündürüyor, ağlatıyor, hatırlatıyor.  Duymak, görmek ve hissetmek isteyene..   

Bu kadar..