Pazartesi, Ocak 08, 2007

Ölüm Gibi

Hayatta en büyük korkun ne deseler, en tepede aileme birşey olması (bu birşeyi açamayacak kadar korkuyorum) gelir. Sonraki sırada bir üst çemberdeki ailem ve arkadaşlarıma birşey olması gelir. Elimizdekilere avucumuzdakilere birşey olması ise bir sonraki maddedir.
Birkaç gün önce, burda bir yatın yandığı haberleri çıktı gazetelerde. Kırkyedi metrelik bu yat iki yıldır üzerinde çalışılan, emek verilen, bitmek üzere olan bir tekneydi. Bu ülkenin sayılı yat tasarımcılarından biri olan çok sevdiğimiz değerli bir abimizin projesiydi. Biraz önce telefonda ne söyleyeceğimi bilemeden birşeyler geveleyip, yapabileceğimiz birşey olmadığını bile bile, yardıma hazır olduğumuzu söylemeye çalıştım. Sesi bitkindi. Bir yakını ölmüş de ben de onun için arıyormuşum gibi hissettim. Herzamanki olumlu duruşuyla, can kaybı olmaması tek tesellimiz dedi. Bu yarayı sarmak yıllar alacak en başta onun, sonra da ekibi için.
Bizi düşündüm. Biraz daha küçüğünü yapıyor eşim şu an. Binbir emekle ve umutla. Bizim başımıza gelseydi ne olurdu? Herşey iyi giderken aklımıza gelmeyen işler, sinsice ve biranda karşımıza çıkıveriyor. Yıllarca verilen maddi ve manevi emek biranda yokolabiliyor. Tedavisi çok zor yaralar açabiliyor. Hayatın bu yanı dehşete düşürüyor beni. Akıl sağlığım için düşünmemeye çalışıyorum. Başarılı mıyım tartışılır.
Ne olursa olsun duam odur ki, yine de can değil, yongası yokolsun.
Daha önce cansız bir varlığın ölebileceğini düşünmemiştim hiç. Ama oluyormuş işte. Biranda alevlenip, canı sönebiliyormuş demek.

7 yorum:

Adsız dedi ki...

Merhaba Annelog,

Hafta sonu haberi okuyunca ilk önce siz geldiniz aklıma sonra kendi kendime umarım onlarla ilgili bir iş değildir dedim. Yazını okuyunca da rahatladım. Zor iş gerçekten. Aylarca, yıllarca emek verilmiş o tekne için, maddi olarakta sarsıcı bir kayıp. İnsanı kaybetmek kadar önemli değil belki ama yarattığı delikte hiç azımsanamayacak kadar önemli sanırım. Kuru bir geçmiş olsundan başka yapılacak birşey yok sanırım :(

Sevgiler
Neşeli

Ayçiçeği dedi ki...

Uzun süre emek harcanıp hayata geçirilen projeler insanın evladı gibi oluyor. Kaybı da büyük bir üzüntü yaratır kuşkusuz. Yine de cana gelmemesi büyük teselli. Geçmiş olsun:(

Age35 dedi ki...

Annelogcum,allah sabır versin yatın sahibine...emekle yapılan her iş o kadar kıymetliki hele bir de bu boyut da olanı..sahibinin içi yanmışdır sanırım.

sevilay dedi ki...

off gitti yat, cok üzüldüm. Onca emek, onca sabir sonra yanip gitsin. Sizde sigorta varmi böyle seylere karsi?

ibeking dedi ki...

üstünde emek artınca sıradan bir maddeden ötesi olabiliyor demekki..tüh tüh

Annelog Atölye dedi ki...

Öyle Neşelicim elden birşey gelmiyor:(

Aynen dediğin gibi oluyor Ayçiçeği, o kadar emekten sonra..:(

Yanmaz mı Age, hem de nasıl:(

Annelog Atölye dedi ki...

Evet evet sigortalı Sevilaycım, ama yine de sigorta da tam telafi edemiyor böyle bir durumda:(

Öyle İbeking, maalesef öyle:(