Kardeşler arasında ekip ruhunu yerleştirmek, ileride ya da şu anda yaşanması muhtemel kavgaları önlemeye yeterli olur mu acaba? Bilmiyorum. Ceza da, ödül de aynı anda iki tarafa da uygulansa, birbirlerini daha çok kollamaya yönelirler mi? Ufaklık artık ufak değil. Ablamız da artık küçük çocuk değil. Çok da müdahale etmemek gerek. Kendi ilişki yollarını çizmeliler. İşler sanırım bundan sonra daha da karmaşıklaşacak. Hem yakın hem de uzak durmaya çalışmayı öğrenmemiz gerek bizim. Cuma, Kasım 10, 2006
Ekip
Kardeşler arasında ekip ruhunu yerleştirmek, ileride ya da şu anda yaşanması muhtemel kavgaları önlemeye yeterli olur mu acaba? Bilmiyorum. Ceza da, ödül de aynı anda iki tarafa da uygulansa, birbirlerini daha çok kollamaya yönelirler mi? Ufaklık artık ufak değil. Ablamız da artık küçük çocuk değil. Çok da müdahale etmemek gerek. Kendi ilişki yollarını çizmeliler. İşler sanırım bundan sonra daha da karmaşıklaşacak. Hem yakın hem de uzak durmaya çalışmayı öğrenmemiz gerek bizim.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
14 yorum:
Nasıl olacak sahiden de bunun bir zamanı yokki değil mi? Bir de ne ödül ne ceza; önemli olan geri beslemelermiş; yani aslında şunu yaparsan şunu alıcam gibi değil de; şunu yapmanın bak böyle bir faydası oldu, şunu yapmadığın için bak zor duruma düştük..gibi (Üstün Dökmen'in Küçük şeyler kitabından)
Ne kadar güzel,keşke her ebeveyn sizin gibi birey yetiştirme konusunda duyarlı davransalar,o zaman biz öğretmenler de daha az sıkıntı çekeriz bu konuda değil mi ama :))) Sevgiyle,maviyle kalın...
www.blogcu.com/aydayla
acaba bizim anne babalarımızda bu kadar düşünmüşlermiydi bizleri:)) ben hiç sanmıyorum biliyormusunuz:)
nimet
abimle aramizda sadece 1,5 yas vardi..o beni hep korur kollardi herseye karsi...yaptiklarimi bile üstlenirdi...bende kuyruk gibiydim pesinde...cok kavga ederdik..simdi büyüdük..hala abimin sözünden cikmam..hala kuyruk olurum :)) hala daha cokkk kavga ederizz...annemle babam ödül ve ceza konusunda pek hem fikir olamazlardi..babam hep disardaydi..geldigi zamanlarda oluyodu tabii bu fikir uyusmazligi..simdi kücük kardesim ..hepimiz bi agizdan bisey söylüyoruz..birimiz ceza vermeye kalksa digeri bu seferlik bosver falan diye gecistiriyo...annem cok kiziyo bu duruma tabii..geleegini etkilermis...bende aman annecim bosver en fazla ablasina cekip deli olur diyorum :))
Ağabeyim ile eskiden ne iyi anlaşırdık... Beni kollardı kollamasına ama kendi yaramazlıklarına da ortak ederdi. Mesela çocuk çocuk Bebeğe gider, sandal kiralar, balık tutar ve Boğazın açıklarında denize girerdik. Boğazın akıntısını bir düşün. İner midye çıkarırdı ben de o denizde sandal ile oralarda durmaya çalışırdım. Annem bilseydi o zamanlar! Deliymişiz... Sonraları ise ilişkimiz kötüleşti. Koca adamlar olduk şimdi neredeyse hiç görüşmüyoruz. Keşke ablam veya kızkardeşim olsaydı. İnşallah çocukların hep iyi anlaşır:-)
Birbirlerine zarar vermedikleri sürece araya girmemekte fayda var gibi geliyor annelogcum. Onlar eninde sonunda dengeyi bulacaktır.
Bu arada yine unuttum, ben Neşeli :)
Umarım seninkiler de iyi bir ekip olurlar Mercan:) Her yaş dönemine göre farklı olacaklar sanırım.
Merhaba Şeyda, kardeş ilişkileri ile ilgili o kadar az yayın var ki. Bir de henüz çok küçükler, büyüdükçe kişilikleri geliştikçe asıl çatışma başlayacak diye düşünüyorum. Göreceğiz.
:))Aslnda sırf öğretmenlerin değil sanırım toplumun pek çok sorunu çözülür değil mi Ayda? Umarım birşeyleri doğru yapıyoruzdur.
Anne ve babanın çelişmesinin hep yanlış sinyaller göndereceği, kafa karıştıracağı ve zararlı olacağı söyleniyor Optio. Bence de öyle. Tabii gerçekte anlık olaylarda önceden yazılmış ve incelenmiş bir senaryoyu okumuyor aileler. Ama azami dikkat göstermek gerek aynı şeyleri söylüyor olmak konusunda. Ya da büyükler diyeyim sizin durumunuzda:) Demek ilişki küçükken nasılsa büyüyünce de öyle gitmiş:) Abim olsun isterdim ben de.
Gerçekten bilse çıldırırdı Renkler:)) İyi cesaretmiş sizdeki. Demek sizde de büyüyünce değişti. Ortak geçmiş bile geleceği kuramıyor demek bazen.
Evet ben de öyle düşünüyorum Neşelicim ama bazı durumlarda müdahale kaçınılmaz, zira zarar sırf fiziksel olmayabilir:)
Sanmıyorum Nimet, hiç sanmıyorum:)
Sevgili Annelog kavga ederken birbirlerine zarar vermedikleri sürece ben oğullarımın arasına girmemeyi daha uygun buluyorum.Kendi kendilerine konuşuyorlar, oynuyorlar, problemleri çözmeye çalışıyorlar ama bazen benim yanıma koşup şikayetleriyle beni devreye sokmayı da ihmal etmiyorlar. Eğer biribirlerine giriyorlarsa o zaman onlar beni devreye sokmadan ben mecburen devreye giriyorum. Büyüdükçe işler daha çok karışıyor.
Bence de doğru yaklaşım bu Ebru. Bizde yaş farkı 4 olduğu için adil olmayan bir durum var tabi her iki taraf için de. İster istemez dışında kalamadığımız oluyor tabii.
bu bizim ailede de olmuştu :) kardeşim ya da ben suç işlesek ikimize birden ceza verilirdi :) valla birbirini kollama mı oluyor bilmiyorum ama şöyle olduğu kesin :)
anlatıyorum : suç işleyen kişi hem ceza almış hemde azarlanmıştır aile büyükleri tarafından, bir de yetmiyormuş gibi suçsuz kişininde azarlarına maruz kalmıştır :) suçsuz kişiye üzülüyorum(genelde ben olurdum):) suçlu kişi ise azarı yemiştir fekat suçu biri ile paylaşmanın rahatlığını yaşamaktadır :) suçlu kişi bıyık altından sırıtırken suçsuz kişi küplere binmektedir :) ayy bunları yazarken bir taraftan gülüyorum :) bize çok benzettim birden :) öptm kocaman :))
Hiç böyle düşünmemiştim Zehra! Çok doğru ama. Dengeli olabilmeye çalışmaktan başka çare yok.
Ben de öptüm:)
Yorum Gönder