İşyerinde öyle bir ortam yakaladım ki, herhalde başka yerde bulamam. Saha tecrübemin azlığından dolayı güdük kaldığım pek çok konu var. E on yıllık olunca herşeyi herkese de soramıyor insan. Çekiniyor. İş arkadaşlarım kendi konularında çok iyiler. Onların eksik olduğu konularda da ben iyiyim. Bu bana istediğim gibi soru sorma özgürlüğü tanıyor. Ya da belki ilerleyen yaşla daha rahat sorabiliyorum. Özgüvenle ve hatta tecrübe ile alakalı olabilir mi? Belki ya da kuvvetle muhtemel öyle. Hani bir konferans olur da en sonunda konuşmacı sorar: Sorusu olan? Benim aklımdan pek çok soru geçse bile hiç elimi havaya kaldırmazdım. Ya da sınıfta. Çok zor soru sorardım. Halbuki, olur mu hiç? Sormadan öğrenilir mi?
Kızım dün akşam aklına takılan birşeyi sormak için öğretmeninin telefonunu sordu. Önce anlamadım, sonra şaşırdım, daha sonra da sevindim. Soru soracak rahatlıkta. Güzel...
17 yorum:
Küçükken sahip olduğumuz çekingenliklerin binde biri yok yeni nesilde . Neden bilmiyorum ama çok hoşuma gidiyor.
Ne güzel.Bize benzemeyecekler. Hele senden epey büyük biri olarak biz daha da çekingen yetiştirildik. Çok da acısını çektik.
Bizimki "Anne sorsana öğretmenime" psikolojisinden vazgeçmedi halen...
Ben bu kızın rahatlığına bayılıyorum zaten. Afferimmm ona :)
Neşeli
Bize benzemesinler zaten, aferim ona...
Tabii biz de kızım bu saatte öğretmen aranıp hiç rahatsız edilir mi ya da bunu sormak için öğretmen aranır mı gibi şeyler söyleme akıllılığını göstermezsek ;))
Küçük hanım ve küçük bey ile mutlu haftasonları....
Evet benim de Aslı, gerçi biz de soru sorduğunda ne güzel soru, önemli bir konu buldun gibi soru sormasını teşvik edici şeyler söylüyoruz. Umarım fazla kaçırmıyoruzdur:))
Ben de acısını çektim geçmişte Çenebaz. Evet, saygı sınırlarında bize benzemesinler tabii:)
Aynı okulda olunca belki kolayına geliyordur Age, ne dersin?:)
Okulda da aynı şekilde rahat Neşelicim:)
Yok sonradan ne düşündü ise tamam tamam dedi İnci'm. Zaten telefonu olsaydı bile geç oldu ve okulda sormalıydın derdim. Ama o şaşkınlıkla o anda söylemedim:)
Ben ilkokul 5.sınıftayken sınıfa müfettiş geldi.Diğer arkadaşlarım cevapları bilmesine rağmen benden başka elini kaldırıp cevap veren olmadı..Yanlış anladığı birşeyi de düzelterek yanıtladım..Hala aynı insanım..Sanırım biraz insanın içinde de olmalı :)
Senin kızına da bayıldım..Herşeyi konuşabilen insanları severim çünkü.
Annelog, kesinlikle yeni nesil mükemmel bu konuda. Bizler, saygıyla soru sormamayı bile özdeşleştirerek yetiştirildik. Bu yüzden çekinik kaldık belki. Ama iyi ki çocuklarımıza kendilerini ifade edebilme özgürlüğü verebiliyoruz. Afferin kızına:))
bende küçükken çok çekingendim :( lisede açıldım :) üniversitede allahh baya ısındım:)) hehehe şimdi ki halimi biliyosunuz:))) ama kzınızın maşallahı var :) bu yaşta soru sorma için hocasını aramak istemesi çok zekice ve çok güzel;)
görüşmek üzere :) güzell bir pazar gümü dilerimm:)))
Cok sevindim, aferin kizina. Diger arkadaslarin dedigi gibi, yeni nesil bu konularda cok iyi, rahatlar, serbestler.
Tabii içinde de olmalı Asortikcim. Bende yokmuş anlaşılan:) bence de öyle, herşeyi konuşabilsin.
Öyle Zeynocum, nerde bende o cesaret kalkıp telefon etmeyi aklımdan geçireceğim o yaşta:))
Küçükken çekingen olduğuna inanmak zor olsa da, şu anki halin gayet şeker Zehra:))
Sende çevrende durum nedir Sevilay? Bu arada haftaya Hamburg da olacağım ben. Burdan istediğin birşey var mı?
Aferin kızıma. Yeni nesil süper:))
Öyle Sammycim, biri değil hepsi süper:)
özgüvenli çocuklar
Kesinlikle İbeking:)
Kesinlikle özgüven ile ilgili birşey... Çocuklara bunu aşılamak lazım ama sadece buna çalışmak ile olmuyor, çocuğun karakteri de önemli. Ben de eskiden çok fazla soru soramazdım ama zamanla bunu yendim.
Benim oğlan da sünnetinden bir iki gün sonra doktorunun numarasını isteyip bisiklete binip binemeyeceğini sordu. Gerçi doktoru o kadar olumlu yaklaşmıştı ki bu cesaret vermiştir.... Sünnetten önce onu karşısına alıp neler olacağını aşama aşama anlattı. Direkt onunla konuşarak tüm bilgileri Ona verdi, istediğin zaman beni arayıp soru sorabilirsin dedi. Bu da Ona özgüven verdi. Çocuğa bu şekilde yaklaştığında kendine güveniyor.
bizlerin zamanında ise anne babalarımız daha farklı yaklaşımlarda bulunabiliyorlardı, bir de "ayıp" meselesi vardı. Bu nedenle bizim kuşağımızdakilerin daha içe kapanık ve güvensiz olduğunu gözlemliyorum, ama zamanla bu atılabiliyor tabi.
Renkli günler:-
Merhaba Renkler:)Ben de zamanla yendiğimi düşünüyorum, hala takıldığım oluyor yine de:)Karşı tarafın tavrı da çok önemli, içten de geliyor tabii ama yönlendirme de işe yarıyor. Doğru ayıp konusu vardı bir de. Konuşmak ayıp, lafa karışmak ayıptı. Çocukların fikri olamazdı. Yanlış tabii. En azından sonuçlar ortada:)))
Yorum Gönder