Kız Kıza

Her ikimizin de heyecanla bu Cumartesi'yi beklediğimizi söylemeliyim. Bakıcımız öğlene kadar kaldığı için, sabah erkenden çıkıp, en geç bir gibi dönmeliydik. O yüzden kahvaltıdan hemen sonra çıktık.
Yolda ilginç konulardan bahsettik. Mesela araba kullananların neden etraflarına ve diğer arabalara hiç bakmadıklarını sordu. Bir de elektrik direkleri ve telleri çok ilgisini çekmiş. Kablolar koparsa neler olur, evde hangi eşyalar elektrikle çalışır, yeraltına döşenen kablolara derine konuldukları için üzerlerinden araba geçse bile birşey olmaz gibi konularda, epeydir konuşmadığımız kadar sohbet ettik.
İlk durağımız kitapçı oldu. Uzun uzun kitaplara bakıldı. Kimsecikler olmadığı için bölümler arasında ayrı ayrı dolaşırken, bir yandan da konuşuldu. Yeni gelen kitaplara bakıldı. Boyama kitabı ve bir dergi alındı. Bir de şu yeni moda olan kartlar var. Üzerlerinde çeşitli fantastik çizgi karakterlerin olduğu ve her birinin kısa özgeçmişinin (evet üşenmemişler ayrı ayrı geçmişlerini ve şu anki durumlarını yazmışlar!) ve özelliklerinin puanlandığı kart destesinden aldık. Kızımı kartların başında gören ufak bir erkek çocuğu babasına "ama bunlar erkekler için!" dese de biz aldırmadık. Nasıl oynandığı hakkında en ufak bir fikrim yok bu kartların. Ama hangisi iyilik hangisi kötülük için çalışıyor hepsini tek tek okutturdu bana. Hangi tarafta oldukalrını anlayamadıklarını da sordu. "Bu iyi mi yoksa kötü mü anne?" diye. İyileri kendine aldığı ve kötüleri de bana verdiği bir oyun icad etti bile aslında.
Sonra,dondurmacı henüz açılmadığı için kahve içmeye gidildi. Çantamızı çaldırdığımız kafenin başka bir şubesine gittiğimiz için, "Anne çantana dikkat et!" diye uyarmayı da ihmal etmedi. Bir de ben kasada iken "Anne, gözünü benden ayırma olur mu?" dedi. Çok etkilenmiş çantamın çalınmasından. Hala etkisi geçmemiş anlaşılan.
Kafede kitaplarımıza dergilerimize baktık ayrı ayrı. Çiyzkek ve kahve keyfi yaptım bu arada. Artık dondurmacı da açılmıştır diyip kalktık. Şekerci dükkanına uğrayıp, stikırlı barbi şekerinden almayı da ihmal etmedik yol üstünde. Dondurmamızı alıp incik boncuk baktık bir süre. Çıngıl çıngıl kolyelere pek bir meraklı olduğum için, fiyatı inanılmaz derecede düşmüş iki kolyeyi hemen aldım. Bu arada "anne çok şey aldık" diye de beni frenlemeye çalışıyordu 6 yaşındaki kızım! Başarılı da oldu hani.
Bebek mağazalarını dolaşıp, oğluşum için indirimden bir sonraki sene giyebileceği uygun fiyatlı giysilerden aldık.
Ayakkabı mağazasına da bakalım lütfen lütfen diye tutturunca ben (!), "tamam anne bakalım, sonra eve gidiyoruz ama!" dedi.
Rolleri değiş tokuş ettik bir müddet. Hiç de fena olmadı. Dönüşte, başka ne yapsaydık iyi olurdu diye sordum. Düşündü. Tombul bebek istiyordum alsaydık iyi olurdu dedi. Zaten pek çok bebeğin var, hem de büyüdün ne bebeği gibi nutuk atma işine girişmedim. Sadece bu günden çok keyif aldığımı söyledim. Diğer kısımlar hoşuna gitmiş. Sanırım tekrarlayacağız.
Eve gitmeden Neşeli'ye uğradık. Bizim hatun, Neşeli'nin kibar davetini ikiletmeden hemen "tabii kalırım" diyerek kendi öğleden sonra programını yapıverdi. Vaktimiz hiç kalmadığı için ben de oğluşumun yanına döndüm. Biz gittikten sonra yarım saat arkamızdan ağlamış. Kendini gösterip attaaa diyormuş. "Özür dilerim annecim, ablanla gitmemiz gerekti. Bir dahaki attaya birlikte gideriz" dedim. Neyse ki kızgın değildi. Unutmuştu bile.
Akşamüstü Neşeli eve bıraktığında hatun gayet keyifliydi. Tek sorun, günümüzü babasına anlatırken ayakkabı mağazasına gitmek için tutturmamı anlatması oldu. Gerisi süperdi!