Nereye?

Karar vermek, hayatımızın vazgeçilmez bir parçası.

Yol ayrımlarındaki V harfinin alt ucunda durup, türlü soruları düşünüp ihtimalleri hesaplamak, heran yapmak zorunda olduğumuz bir iş. Seçim yapmak ve yaptığımız seçimlerin sonuçlarına katlanmak ya da onlarla mutlu olmak...Ya da mutlu olurmuş gibi yapmak...Aslında ne yapmak istediğini bilmek ama, yörüngesini değiştirmenin imkansız olduğunu bilen bir gezegen olmak...

Yaptığım işi düşünüyorum uzun zamandır. Mezun olalı 10 yıl olmuş. Çalışmaya başlayalı ise, daha çok yıl. Bildiğim, tanıdığım bir ortam içindeyim artık. Başarılı mıyım? Cevabı göreceli...Bir işim var, işsiz kalmayacak kadar çevrem var. Bu bir başarı. Peki nasıl hissediyorum? Bu seçimi ben yapmamışım gibi...Sanki yolda giderken bana göktaşı çarpmış ve ben kendimi şu an yaptığım mesleğin okulunda okurken bulmuşum. Sanki ben başka şeyler yapmalıymışım. Kumaştan elbise, ağaçtan mobilya, kilden heykel, müzikten dans, topraktan bitki yaratmalıymışım...Bir malzemeyi alıp işleyip başka bir şeye dönüştürmeliymişim.

33 yaşına gelince insan bunları sorguluyor demek. Üzerine olmayan bir elbiseyle dolaşmak, dahası bundan kurtulamamak ne kadar rahatsız ediciyse, ben de öyle hissediyorum bu aralar.

Çözümü ile ilgili en ufak bir fikrim yok. Kontrol edemediğim bir nehirde akıp gidiyorum sadece. Denize dökülebilmeyi umarak...