Okuma Bayramı

Pazar günü okuma bayramımız vardı. Çoşkulu, renkli, hareketli, dakik, eğlenceli ve neşeli geçti. Bir yılda bu kadar büyümüş olabilirler mi diye şaşırtarak velileri, karşımızda ufak ölçekli de olsa 1 yıl daha büyümüş insanlar gördük. Gururla, azimle görevlerini yerine getirip, tekleyen arkadaşlarına unuttuğu sözleri fısıldayacak kadar büyümüş, dayanışmayı öğrenmiş, ışıl ışıl bir sürü gencecik çocuk, gelecek günler için hala umut var dedirtti bana. İçim ferahladı. Sular serpildi biraz yüreğime.
Kendi okuma bayramım, ki bundan yirmiyedi yıl öncesinden bahsediyor oluyorum bu durumda, ve o günkü heyecanım aklımda. Sanırım kızım da hatırlayacak ileride bu günü, hoş hatırlamasa da heyecandan ve oğluşumu uzun süre kucağımda tutmaktan yorulmuş kolumun titremesinden biraz oynak çekimler yaptığım kasetten izleyebilecek. Neyse ki daha çok babası kaydetti herşeyi, eminim benden kat kat iyi bir kameraman.
Hoş, çocukların günlerce hazırlanıp yorulup, sahnede uzun ve heyecanlı gösteriler yaptırılmalarına biraz şüpheyle bakmıyor da değildim. Ama o kadar insanın önündeki rahatlıkları, sakince mikrofon düzeltmeleri, uzun uzun şiirleri rontları takılmadan okumaları, sahne giriş çıkışları, disiplinli tavırları iyi ki böyle bir gösteri hazırlanmış dedirtti. Tüm öğrenciler ve öğretmenler çok yoruldular eminim ki, ufak aksaklıklar olmuş dediklerine göre ama biz göremedik onları. Bizim hatunumuz ise çok başkaydı o gün, bizim gözümüzde. Sanırım o da farklı biz gözle baktı kendine. Gerçi hemen ertesi gün beşinci sınıflar bahçenin hep oyun oynadıkları kısmından bizimkileri kovalayınca çok üzülmüş. Onların da bir zamanlar birinci sınıf olduklarını unutma, kendileri unutmuş galiba dedim. Biraz rahatladı. On yıl boyunca bu okulda kalmak istiyorum dedi bir de bana. Neden on bilmiyorum ama okulunu seviyor demek ki. Umarım böyle devam eder..