Karne

Bu sabah, odasındaki yazı tahtasına "Bugün karne günü, çoook heyecanlıyım" yazmış. Belli etmek istemesem de ben de çok heyecanlıyım. İlk yılın bir başını hatırlıyorum, bir de işte şimdi gelen sonunu. Yıldırım gibi geçti derler ya, öyle oldu. Okudu okuyamadı,yazdı yazamadı, topladı çıkardı, ödevdi derken bitiverdi. Eşimin de, benim de ilkokul birinci sınıftan itibaren tüm karnelerimiz bir dosyada saklı. Çok nadir de olsa açıp bakarım, kırık kırtık bölük pörçük anılar eşliğinde. Kızımın ilk karnesinin, iyi notlar yanında güzel anılar da bırakmış olmasını ve ileride kendine ait dosyaya gülümseyerek bakabilmesini istiyorum tüm kalbimle. İlk bir iki ay dışında gayet rahat geçirdik ilk yılımızı. İlk yılın zor olduğunu söylerler, doğru ama sürekli değil neyse ki. Bir solak için hiç de fena değil artık elyazısı. Epey düzeltti. Yüzonun üzerinde irili ufaklı kitap bitirdi Nisan'dan bu yana. Maalesef sınıftaki en çok kitap okuma yarışında kazanamadı ama daha önemli bir şeyi, okuma alışkanlığını kazandı. Devam ettirebilmek bizim kesintisiz desteğimizle, kendi elinde artık. Yaşça sınıfın en küçüğü olmasına rağmen, iyi idare etti. Kimi zaman çok hırslandı arkadaşlarına, kimi zaman isyan etti, yine de okulunu, arkadaşlarını, sınıfını,öğretmenini çok sevdi. Tatili de bekliyordu tabii. Hadilerimiz olmadan rahat rahat kahvaltı yapabilecek kardeşiyle. Bu arada, tüm gün birlikte olacak olmalarından biraz endişe etmiyor değilim, her zaman güllük gülistanlık olmuyor araları. Göreceğiz.
Hepimizin çocuklarının karneleri hayırlı olsun, bol bol eğlenecekleri, huzurlu, sağlıklı, neşeli bir tatil yaşasınlar. Hekettiler çünkü.