Yok olmuyor!

Sanki gürül gürül birşeyler akıyor da, ben kaçırıyorum, kafamı bu gümbürtülü akışın aksine çevirmişim de sesini duyuyor varlığını biliyorum, ama başka birşey yapmıyormuşum gibi hissediyorum. İşlerin hafifleyeceği yok. Kaçamak da olsa yazmalıyım ben. İçim istiyor. Okumam öğrenmem yetişmem gereken bir sürü sayfalar dolusu bilgi var. Yine de fırsat bulup yazmalıyım. Yazmazsam daha rahat odaklanırım diye düşündüm, ama yazarsam odaklanamayacağım diye birşey olup olmadığını test etmedim henüz. İç sesimi seviyorum ben. Onu duymak, dinlemek, yazmak ve paylaşmak çok önemliymiş benim için. Devam..